De Correspondent verwoordt waarom ik zo’n fan ben van #dialoog. Dat is dat je kijkt naar feiten én naar zoveel mogelijk perspectieven. En je zo bewuster wordt van je eigen blik en vooringenomenheid. Dat is geen luxe maar maatschappelijke verantwoordelijkheid.
Een deel uit het stuk:
“Complotachtige rook, maar waar is het vuur?
<…> je ziet het steeds vaker, ook in serieuze media: nieuwsberichten die, geheel in lijn met de tijdgeest, heel veel complotachtige rook blazen zonder het vuur te laten zien. Berichten die de indruk wekken dat er een Schandaal gaande is, maar bij nadere inspectie vooral het diepgewortelde cynisme van de journalist in kwestie verraden.
De basisingrediënten zijn meestal een mix van kwade opzet zien in toeval, doelbewuste sabotage in menselijke fouten, en mysterieuze heimelijkheid in doodnormale procedures. Het recept is vaak: heel veel schijn-van en guilt-by-association. En de saus om het af te maken komt altijd van een verontwaardigd Kamerlid of een of andere hoogleraar Schandespreken van de leerstoel Suggestieve Interpretaties. De reactie van de ontmaskerde, ongeacht hoe die ook luidt, is ten slotte altijd een bevestiging van het onthulde: zelfs een feitelijke weerlegging ervan geldt op z’n best als ‘ontkenning van de aantijgingen’. “
