Andersom kan ook: ik heb ook veel mensen ontmoet die vanuit ‘onder-spanning’ werken: je werk doen zonder je volledige potentieel en energie te benutten. Ik doel hierbij niet op mentale pensionering. Wel op een lichte afstand: “ik doe mijn werk goed, en verder doet iedereen zijn ding”.
Waar inmiddels veel aandacht voor is, is dat je hier genoeg tegenover moet zetten om in balans te zijn: ontspanning, sport, hobby’s, etc.
Waar mijns inziens nog te weinig aandacht voor is, is dat in beide toestanden, tijdens je werk, een belangrijk deel van je hersenen te weinig actief is. Dit is het zgn sociale betrokkenheidssysteem, dat maakt det je kunt onderzoeken, leren, verantwoord risico’s nemen, our of the box denken, breed waarnemen, in communicatie zijn, etc.
Wetenschappelijke is bewezen (lang verhaal, niet voor nu) dat je dit gebied activeert, als het ware vergroot, door met aandacht, rustig te bewegen. De bewegingen kunnen simpel zijn, als ze maar met aandacht en traag gebeuren.
Daarom krijgt traag bewegen veel aandacht in de mini retraites en yogalessen die ik geef.
Maar je kunt dit al doen door met aandacht naar de koffiehoek te lopen! Kwestie van oefenen.
