De kracht van #ongemak biedt ruimte voor #dialoog en verhoogt de #kwaliteit van de #besluitvorming.
Het is natuurlijk makkelijk praten vanaf een afstandje….toch vroeg ik me af in hoeverre er een dialoog is gevoerd rondom het al dan niet verhogen van salarissen van #beveiligers en #bagagepersoneel bij #Schiphol #KLM.
Een dialoog waarin alle relevante #perspectieven worden meegenomen en wordt gekeken vanuit #moreelkompas: hoe doen we het goede?
Want salarisonderhandelingen, zeker deze, gingen niet alleen over kosten. En ook niet alleen over ‘wat is een acceptabel salaris’. Maar ook over: wat kost het als het (weer) een puinhoop wordt bij de bagage? Wat doet dat met het vertrouwen in Schiphol? En in KLM? En met het vertrouwen in ons als werkgever? Waar willen we ons geld aan uitgeven? Aan onze mensen, of aan aanschadevergoedingen? Aan een goede veilige werksfeer of aan verzuim en werving omdat veel mensen weer vertrekken? Etc.
Ik vroeg me af hoe de bestuurders die hier onderdeel van uitmaakten nu terugkijken. Voelden de beslissingen om aanvankelijk geen salarisverhoging te geven écht goed? Of is er aan ongemakkelijke gevoelens voorbij gegaan die eigenlijk veel informatie bevatten?
Want in andere situaties zie ik de kwaliteit van besluitvorming omhoog gaan als dit soort ongemak aanleiding wordt om een dialoog te houden die leidt tot een gedeeld besluit dat recht doet aan de #complexiteit.
https://www.telegraaf.nl/c/10910655/
