Relevant stuk! Over hoe het #mensbeeld achter beleid en wetten maakt dat de #diversiteit aan mensen, motieven en doenvermogen niet wordt geadresseerd in beleid, wet- en regelgeving.
Het lijkt me een enorme uitdaging om beleid, wet-en regelgeving te maken vanuit VERSCHILLENDE mensbeelden, zodat verschillen in motieven en #doenvermogen ‘erin passen’.
Ik vermoed dat dat vervolgens in de praktijk #ruimte geeft aan c.q. vraagt van #professionals om keuzes te maken in wat bij een bepaalde persoon past. Dat biedt ook weer een grote uitdaging, namelijk, hoe behandel je iedereen gelijk in gelijke situaties en tegelijk verschillend, passend bij de persoon.
Misschien is het een goede benadering om #beleid vanuit #paradoxen te ontwikkelen? Want er zijn en mensen die onschuldig fouten maken en mensen die ergens een slaatje uit willen slaan of willen frauderen. Er zijn en mensen die zo lang mogelijk zelfstandig willen beslissen en mensen die dat niet willen of kunnen. Er zijn en mensen die kunnen en willen onderhandelen over zorg en hulp en mensen die dat niet willen of kunnen. Ivo Brughmans ?
Hoe zou het werken om het maken van beleid, wet- en regelgeving te starten met een #dialoog? Ik heb de indruk, maar misschien zie ik het verkeerd, dat veel beleid eerst wordt bedacht, vanuit verschillende geschreven versies, en er dan op wordt gereageerd, al dan niet door maatschappelijke vertegenwoordiging. Hoe zou het zijn als je start met een dialoog en pas daarna gaat schrijven?
#dialogischleiderschap
extreem onveilige werkplek
Ik denk dat de kern van de oorzaak van de #onveiligheid en #werkdruk voor #kamerleden is dat we onvoldoende over #paradoxen (schijnbare tegenstellingen) spreken. Terwijl juist dat noodzakelijk is om tot verstandige oplossingen te komen voor de complexe vraagstukken in...
