#Shell zou in dit proces een voorbeeld kunnen zijn van hoe een bedrijf leert, het echt anders gaat doen en daarin een voorbeeld wordt voor andere bedrijven.
Maar ik vrees dat dat niet gaat gebeuren al hoop ik dat #benvanbeurden deze rol alsnog pakt.
Wat een pijnlijk voorbeeld van wat er gebeurt als je bij een complex vraagstuk geen #dialoog voert waarin je alle #perspectieven mee weegt en vanuit #moreelkompas kijkt. Pijnlijk ook dat werd onderhandeld met een vriend waarbij, hoe begrijpelijk ook, elkaars perspectief niet werd verbreed. En pijnlijk dat de spijt weer vanuit dat perspectief komt, namelijk dat het vervelend is dat het een maatschappelijke discussie is (en geen commerciële) waar Shell haar juridische aansprakelijkheid (vanuit technocratisch en commercieel perspectief zeker handig en doelmatig) voor heeft afgewenteld op de overheid.
Hoe begrijpelijk het ook is dat dit gebeurt, het is niet ‘het goede’.
In dit artikel zie je het gebeuren. Er wordt gekeken vanuit een commercieel en technisch paradigma. Namelijk dat #Shell zijn medewerkers moet beschermen (wat zeker ook belangrijk is) en winst moet maken. Maar Shell ziet alleen de productie kosten van de gaswinning als de eigen verantwoordelijkheid. En niet de kosten die ontstaan door de consequenties van de gaswinning op maatschappij en natuur. “Dat is een maatschappelijke discussie”. En heeft technische normen geformuleerd die niet overeenkomen met feitelijke schade en ervaringen.
En als je het dan hebt over logica: Hoezo zijn de ‘consequentie-kosten’ niet de verantwoordelijkheid van Shell? Een aannemer die de muur van de buren laat scheuren moet dat ook oplossen!
